Tuesday, December 23, 2014

සදාතනික මිනිසා

තෘෂ්ණාව වේදනාවේ උපත බව මා දැන සිටියෙමි. නමුත් ඔහු කෙරේ මසිත ඇත්තේ තෘෂ්නාවක්ද... නැත. මට ඔහු අත්පත් කරගැනීමේ ආශාවක් නැත. නමුත් ඔහු සමග ජිවතය බෙදාගැනීමට නොසංසිදෙන ආශාවක් මා සිත තුල ඇත. ඔහු සමග සිටින මොහොතක විඳින ආදරය, සතුට, නිදහස ජිවිත කාලය පුරාවටම ඔහුගෙන් ලැබීමට මා ආශා කරයි. ජිවිතයේ සියලු දුක් කම්කටොලු හමුවේ අද දින පිඩිත වන මා සිත දිනක ඔහුගේ දැත් අතර තුරුල් වී ඒ උණුසුම ආදරය විදිමට මා සිහින මවයි. ඒ ආදරයෙන් මිදුණු දිවියක් සිතිමටවත් මට අවැසි නැත.
                                                                            
මට ඔහු සමග සතුටින් සිටීමට ඇති උවමනාව විසින් මා සිත ඔහුද මා හා සතුටින් සිටි යැයි සිතීමට මා මෙහෙයවයි. නමුත් ඔහු මා හට අහිමි උවහොත් එය ඔහුගේ සතුට නම් එයට ඉඩ දී  මා නොමැතිව වුවද ඔහු කොහේ කොතැනක හෝ සතුටින් ඇතැයි සිතා මටද හිත හදාගත හැකිය. නමුත් දිනෙක ඔහු මා නිසා පසුතැවිමකට පත් වුවහොත් මාගේ අත්මයටද සැනසිමක් නොලැබෙනු ඇත.

ඔහුට ජිවිතයේ පසුතැවිමකට ඉඩ නොතබා අද දවසේ සතුට ලබා ගැනීමේ චිත්තප්‍රිතිය සිතේ සැනසීම මෙලෙස සදා විදිනු හැකිය.  එය එසේ නම් මා බිය වන්නේ ඇයි... සියලු බැඳීම් මවුපියන් හා සොයුරන් මා අතහැර ගියා සේ මාගේ ආත්මයේම වෙලාගත් සදාතනික මිනිසාත් මා හට අහිමිවේදැයි බියෙන්ද...




හලනෙමි සෝ සුසුම් වැලපෙය සොවින් අද
බල මැන හදෙහි නැගෙනා ගිනි මදින් මද...

කියමින හදෙහි තතු පහදා පදින් පද
මියනෙමි කුමට සගවනු පෙම නුඔෙන් ලද...


කරමින පෙමෙහි අදිටන මා සිතින් අද
නගනෙමි දෙපා නිවනට සිත් තුටින් අද...






Wednesday, November 12, 2014

සිහිනයකි නුබ

සිහිනයකි නුබ

ඔහු මා බද වටා අත දමා මා ඔහුගෙ වතට තුරුලු කර,තව තවත් මා ඔහුට තුරුලු වෙමින්.........................

වතුර බිදුවක් මුහුනට විසිවුනෙන් මා සිහින ලොවින් අවදි විය... ම්හ්හ්හ්හ්හ්... මටම නොදෑනි මා මුවින් සුසුමක් පිටවුනි... කොතරම් සුන්දර සිහින්යක්ද,ඔහු අසල එ දෑනුනු උනුසුම,ආදරය... නමුත් දෑන්මා වට කරගෙන සිතල හා අදුර... සිහින ලොව මිහිරියාව බිද දමමින් එක පිට එක මුහුනට විසිවන දිය බිදු මා සිතෙ නොපසන් හෑගීම් මතු කරවයි... වර්ශව නිසා වහලයෙන් වෑටෙන දිය බිදු ඈද වියට්ටමෙ වෑදි හාත්පසම විසිරෙමින් මෙතෙක් වෙලා නොදෑනුනු දරා ගත නොහෑකි සිතලකින් මා ගත වෙලියයි... දරගත නොහෑකි තනිකමත් පලුවත් මා වට කර ගනිද්දි නෑවතත් පොරොනාව තුලට ගුලි වෙමින් ඔහු තුරුලෙ උනුසුම සොයා යාමට මා දෑස් තද කර පියා ගතිමි...

ඉසින දිය බිද බිද 
මා වතට...
දෑනෙ පලුව නිබද
මා සිතට...

නිතර මා සිත අඩන
විලසට...
පතිත වෙ කදුලු බිදු
පොලවට...

සෑනසුම ලබනට සදා
පහසට...
තුරුලු වෙමි දෑස් පියා
නුබට...


Thursday, October 16, 2014

කොයිතරම් මං නුඹට ලෝභද....

කොයිතරම් මං නුඹට ලෝභද....
පාළුයි...ඇත්තමයි... මහ හුගක්... ජීවිතේ ගෙවුනු දවස් කොයිතරම් නම් ඔයාට පුරුදුවෙලා උන්නද කියලා හිතෙන්නේ මේ පාළුව ඇවිත් හිත අස්සට රිංගද්දි..ඔයා නිදාගන්න වෙලාවට.. මැසෙජ් නැති වුනාම.. වෙන වැඩක් කරනකොට...දැන් දැන් හිතේ හිස් තැන් වැඩි වෙනවා...ඒ හිස්තැන් පුරවන්න පාළුව හිතට රිංගද්දි...හිත හිරවෙන රිදුමක් එක්ක ඇස් තෙත් වෙනවා...මේ බොරුවක් නෙවෙයි...ඇත්තමයි ඇස් තෙත් වෙනවා... තෙත් වෙන ඇස් දෙක ලෝකෙන් හංගන්න හදද්දි 
ඔයා මතකයක් අරන් ඇවිත් සිත සනසගන්න පාර කියනවා... දුක හිතෙන එවා කොච්චර මතක් උනත් ඔයාව මතක් උනාම මෙ ලොකෙ සතුටින්ම ඉන්න කෙල්ල මම වෙන්න ඇති කියලා හිතෙනවා.. එක එහෙම නේද?

මෙහෙම ලියන්න හිතුනේ හිතේ තියන් ඉදලා වැඩක් නැ.. කිවුවා කියත් වැඩක් නැතුව ඇති.. එත් මෙවා දවසක මට කියන්න බැරි වුනා කියලා කවදා හරි දුක හිතෙයි..මන්දා.. එහෙම වෙන එකක් නැ කියලා හිතෙනවා හැමදෙම ඔයාට කිවුවාම.. අනික දැන් වෙන වැඩකුත් නැ නේ ඔයා නැගිටිනකන්... ඇත්තටම තාම අපි හම්බෙලා මාස කියද? මතකද? නැ කියයි ඔයා විහිලුවට.. එත් මං දන්නවා ඔයාට මතකයි...

ගෙවිච්ච දවස් ටික ගණනින් පුංචි වුනත් ඔයා හිතකට ලියලා දුන්නේ මෙතෙකැයි කියන්න බැරි තරම් මතක..වැහැරිච්ච හිතකට උණුහුමෙන් පණ දීල ඔයා ජීවිතේකට ආයෙත් ජීවත් වෙන්න හිතක් දුන්න...මහ පුදුමාකාර මොහොතක ඔයා ජීවිතේ ඇතුලේ පැලපදියම් වුනේ....ඔයා හිතන්න නැතුවැති...අද...හුස්මක් හුස්මක් ගානෙ හිතට ඔයා ගැන හිතෙද්දි මං කොච්චර නම් ඔයාට ඇබ්බැහිවෙලාද කියලා මට දැනෙනවා... එත් මෙහෙම කියනකොට ඔයා බයවෙනවාද? බය වෙන්න එපා.. කවදාවත් මං ඔයාට රිද්දන්නේ නැ..

මෙහෙම ගොඩක් දේවල් ලියන්න බෑ...පපුව හිරවෙනවා...ඇස් බොදවෙනවා... ඔයා කොහේ කොතැන උන්නත් පුළුවන් හැම වෙලාවකම වචනෙකින් හරි දවස පුරාම මග බලන් ඉන්න මේ හිත සනසනවට ඔයාට මහ හුගක් පින්...

හිතිච්ච වෙලාවක ඇවිත් ළගට වෙලා පැටළිලා පැටළිලා...වදයක් වෙලා ඉදලා යන්න දෙන්න මට බැරි වුනත්... කවදාහරි ඔයා මාව අත ඇරලා ගියොත්..එහෙම දවසක් කවදාවත්ම එන්න එපා.. එත් එහෙම උනොත්... කව්රුත් නොදන්න දුක් කන්දරාවක් එක්ක ගෙවෙන මේ ජීවිතේ අන්තිම හුස්ම ටික මං අතහැරලා යන්න කලින් එකම එක පුංචි බලාපොරොත්තුවක් හිත ඇතුලේ තියෙයි......ආයෙමත් ඔයා එනකල් මට හුස්ම ගන්න ඕනි ඒ ඔයා නිසා...

මම කවදාවත්ම ඔයාව සින්නක්කරේට ඉල්ලන්නේ නෑ...කවදාවත්ම...ඒත් මැරෙන්න ඉස්සර ආයෙමත් එකම එක වතාවක් හරි මට ඔයාව බදාගෙන ඉබින්න ඉඩ දීලා ඇස් පියාගන්න...ඒ පියාගත්තු ඇස් දෙකට යන්තම්වත් රිදෙන්නෙ නැතුව ඇස් දෙක ඉඹගන්න ඕනි..වෙනද වගෙම...
මතක ඇතුව එන්න...මං බලන් ඉන්වා...ගෙවෙන තත්පරයත් තත්පරයක් ගානෙම...ඒ අහිංසක බලාපොරොත්තුව උහුලගන...

නුඹ
ජීවිතයම බව දැනුනම
හුස්මක් කොහෙද
නුඹ හැරෙන්නට
නුඹ
අහසම බව දැනුනම
දුරක් කොහිද
ඒ තරමට
නුඹ
සයුරම බව දැනුනම
ඉමක් කොහෙද
තෙරක් දකින්නට
නුඹ
නුඹ බව දැනුනම
ලෝභකම් කොහෙද
ඒ තරමට
ඇත්තමයි
කොයිතරම්
මං නුඹට ලෝභද...

Monday, June 16, 2014

මේ රටේ ලේ හැලුණා ඇති යකෝ !!!

මේ රටේ ලේ හැලුණා ඇති යකෝ !!!




                                                                                                                                                                     
"හම්බයන්ට මේ කරපුවට රිප්ලයි එක දෙන්න ඕනෙ.."

එකෙක් මගේ ස්ටේටස් එකේ ලියනවා.

එතකොට නහි වේරෙන වේරානි කියන්නේ මොකද්ද? වෛරයෙන් වෛරය නොසන්සිඳේ කියන්නේ ඇයි?

මං සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රසිද්ධියේ කුණුහරුප කියන්න කැමති නෑ. ඒත් මේක එක්සෙප්ෂනල් කේස් එකක්. ඒ නිසා අමුවෙන්ම කියල දාන්නම්.

සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් මල්ලිලා සේරටම බොහොම ආදරෙන්, කරුණාවෙන් මේ තේරෙන සිංහලෙන් කියන්නෙ.. ඔය එක එක */#@ පුතාල කියන කියන විදියට සන්නද්ධ වෙන්නවත් මරාගන්නවත් යන්න නම් ලැස්තිවෙන්න එපා එකෙක්වත්.. අද උඹලව ෆෝම් කරන ඔය කැරියන්ගේ හැටි අපි හොඳට දන්නවා. උන් උඹලව ෆෝම් කරලා වැඩේ කරගනියි. උඹල පොලිසි උසාවි ගානේ ලගියි.. ඔය එක *#යෙක් වත් එන්නේ නෑ බොලාට ඇප දෙන්නවත්.. ඔය එක @#$* පුතෙක්වත් එන්නෙ නෑ උඹල කෑවද බිව්වද බලන්න වත්.. අන්තිමට ලස්සන තරුණ කාලේ නිකං නාස්ති කරපල්ල මහඋළුගෙදර කොහු තල තල... බොලාගේ අම්මල තාත්තලා සාප කරයි යකෝ ඒ මිනිස්සුන්ගේ දාඩිය කඳුළු වලට.. බොලා මොකක් හරි අටමගලක් කරලා හිරේ ගියාම එදාට හිරේදී බොලාට පිහිටට ඉන්න එකම එකා උඹේ අතින් පොලුපාරක් කාපු තම්බියා වෙන්න පුළුවන්... හෙට උඹේ ගේ ගිනිතියන්න සෙට් එකක් ආවොත් උන්ව ගහල පන්නන එකා දැන් උඹ වෛර කරන සිංහලයා වෙන්න පුළුවන්.. ඒ නිසා මෙතන පොරවල් වෙන්න ගිහිං වැඩ වරද්දගන්න එපා... ප්‍රශ්නයක් වුණා, ඒක නීතිය අනුව විසඳෙයි.. එක එක බැල්ලිගෙ පුතාට ඕනේ විදියට මැරකම් කරන්න නම් අම්මගෙ රෙද්දටද නීතියක්..? එක එකාගේ මතවාද ෆෝම් කරන්න ගිහිං #@දෙන්න එපා.. අර සිංහලයා මේ සිංහලයා අර ගමේ හෙළයා කිය කියා නම් දාගෙන ඉන්න ෆේක් පේජ් වලටවත් ෆේක් ප්‍රොෆයිල් වලට වත් බොලාගේ ආධ්‍යාත්මය උගස් තියන්න එපා..


සිංහලයෙක් නම් සිංහලකමට ආඩම්බරයක් වෙන්න ජීවත් වෙයං.. මුස්ලිම් එකෙක් නම් ඒත් මුස්ලිම්කමට ආඩම්බරයක් විදියට ජීවත් වෙයං.. පිං සිද්ද වෙයි. මේ රටේ ලේ හැලුණා ඇති යකෝ.

මේ වගේ ලිපියක් ලියන්න මුලිකම උත්තේජනය ආවේ බුකියේ පලවේලා තිබුණු මේ පොස්ට් එක දැක්කම. මෙකට වැටිලා තිබුණු කමෙන්ට් එකින් එක කියවලා බැලුවහම මට හිතුනු එකම දේ ඇත්තටම අන්තවාදීන් කියන්නේ කවුද කියන එක. මුස්‌ලිම් මිනිස්සු අන්තවාදින්(මට නම් මුස්ලිම් මිනිස්සු දෙමළ
මිනිස්සු සිංහල මිනිස්සු කතා කරන එක පිළිකුල්.නමුත් මේ ගැටලුව ආවේ මේ විදිහට නිසා මෙහෙම කතා කරන්න වෙනවා.) කියලා ඒ කඩවලින් බඩු ගන්න එක,කන එක නවත්තලා මහා ලොකු බෞද්ධයො කියලා කියන උන්ට අමතක වෙලාද නැත්තන් උන් දන්නවද දන්නේ නැ බුදු හාමුදුරුවෝ හැම ආගමකටම ගරු කරන්න කියලා දේශනා කරපු බව.ඒ දේ තමන්ගේ ක්‍රියාවෙන්ම පෙන්නුම් කරපු බව මේ විදිහට ධර්ම චක්‍රය ඔලුව උඩ තියාගෙන කෑගහන සම හරක් දන්නේ වත් නැතුව ඇති කියලා ඔප්පු වෙනවා මේ දවස්වල වෙන දෙවල් දැක්කහම.
                හැම මනුස්සයෙක්ටම අයිතියක් හිමිකමක් තියනවා තමන්ගේ අදහස් ප්‍රකාෂ කරන්න වගේම තමුන් කැමති දර්ශනයක් පිළිගන්න හෝ දර්ශනයක් ඉදිරිපත් කරන්න. අපි කවුරුත් හිතලා බලන්න ඔන අපි මෙ ආගම් වැලද ගත්තේ කොහොමද කියන එක.මේ ජාතිය අපිට උරුම උනේ කොහොමද කියන එක. සමහරවිට ඉළග ආත්මයක් කියලා දෙයක් පිළිගන්නවා නම් එහෙම එකක් තියනවා නම් ඒ ආත්මෙකදි අපි කොයි ජාතියක කොයි ආගමක ඉපදෙයිද කියලා කාටද කියන්න පුළුවන්.ආගමක් උනත් දර්ශනයක් එ සියලු දෙ තුළ තියෙන්න ඔන මිනිසත්බව.එහෙම නැත්නම් මේ ලැබුණු මිනිසත් බවේ වටිනාකමක් නැති වෙවී.එ දර්ශනය ක‍නෙක් පිලිගන්නත් පුළුවන් නැතිවෙන්නත් පුලුවන්.නමුත් එ දෙවල් නොපිලි ගන්නවා කියලා එ දර්ශනය ගරහන එකවත් එ දර්ශනය පිළිගන්න මිනිස්සු එක්ක මාරා ගන්න එකවත් නෙමෙයි සිද්ධ වෙන්න ඔන.තමන්ගේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන්න ඔන නුවණ මෙහෙයවලා.
                                                                                                අපි කටවත් අයිතියක් නැ තව කෙනෙක්ට රිද්දන්න.තව කෙනෙකුගේ ජිවිතය නැති කරන්න.අඩුම ගානේ සතෙකුගේ ජිවිතයක් නැති කරන්නවත් මනුෂ්‍යයාට අයිතයක්නැ.මෙ විදිහට ජාති වාදේ අවුස්සන උන්ට උවමනා කරලා තියෙන්නේ කලින් උනා වගේ හන්දියක් හන්දියක් ගානේ මිනිස්සු බල්ලො බලල්ලු වගේ ටයර්වල පිච්චිලා මැරුණු ඒ ලේ තැවරුණු භිෂණ යුගයක් නැවත මේ රටෙ ඇති කරන්න.එත් එහෙම උනොත් අහිංසක මිනිස්සු,ගැණු,ළමයි වගේම තරුණ තරුණියො ජිවිත වලින් වන්දිගෙවාවි.අහිංසක ජිවිත දහස් ගානක් විනාශ වෙවී.එත් එහෙම උනා කියලා මේ බල තන්හාවෙන් මත් වෙලා ඉන්න දැන් සිංහලයො ශ්‍රීලාංකීයො කියලා කැ ගහගන්න උන්ට ගානක්වත් නැති වෙයි.උන් තවත් චන්දෙකදි නැත්නම් දෙශපාලන හෝ ජාතිවදි රැස්වීමකදි ඒ මරණත් තමුන්ගේ වාසියට හරවගෙන කතා කරයි.දුක් විදින්න වෙන්නේ නැතිවුන අයගේ,හිරෙ විලංගුවේ වැටුනු අයගේ අම්මාට තාත්තාට සෙහොදරයට සහොදරියට නැදැයින්ට හිතමිතුරන්ට විතරයි.
                                                                                                                                මනුස්සයෙක් කියන්නේ අවබොධයක් ලබා ගන්න පුළුවන් මනසක් සහිතව ඉපදුණු කෙනෙක්. පුළුල් මනසකින් ලොකය දකින්න පුළුවන් නම් මේ හැම දෙකටම උත්තර අපි ගාවමයි තියෙන්නේ කියලා තේරෙයි.අවාසනාවකට වගේ ජාති භෙදය අවුස්සන උන්ට මේ ටික තෙරුම් ගන්න තරම් වත් දැක්මක් නැ.උන් ලේ පිපාසිතයො. ඇත්තටම බැලුවොත් අන්තවාදින් කියන්නේ උන්ට තමයි.


Sunday, May 25, 2014

Facebook මගුල්


Facebook මගුල්

ෆෙස්බුක් යනු ලොවම විශ්ව ගම්මානයක් බවට පත් කෙරු සයිබර් අවකාශයෙ තවත් එක් විශෙෂ සන්දිස්ථානයක්ය.සමාජ ජාල වෙබ් අඩවි අතරින් වඩාත් ඉදිරියෙන් හා වඩාත් ආකර්ශනයට පත් වෙබ් අඩවියක් ලෙස ෆෙස්බුක් හදුන්වා දිය හෑක.තම මිතුරු මිතුරියන් හා නැදැ හිත මිතුරන් සමග සම්බන්දතා පවත්වාගෙන යමටත් නව මිතුරු මිතුරියන් හදුනා ගෑනිමටත් සමාජ සබදතා වර්දනය කර ගෑනිමටත් ලොව පුරා මිලියන පන්සියයකට අධික ජනකායක් මෙම ෆෙස්බුක් සමජ ජලය භාවිතා කරයි.
                                                                                                                                 සෑම දෙයකම පාහෙ හිතකර හා අහිතකර බලපැම් ඈතිවා සෙම මෙහිද එසෙය.නමුත් මෙම ෆෙස්බුක් සමජ වෙබ් අඩවිය සිතකර හො අහිතකර වන්නෙ තමන්ගෙම ප්‍රතිචර අනුවය. මෙයින් ඈතිවන හිතකර හෝ අහිතකර ප්‍රතිපල එය භාවිතා කරන පුද්ගලයාගෙම ක්‍රියාවෙ ප්‍රතිපලයක් හෝ එයට මුහුණ දෙන පුද්ගලයගෙ ප්‍රතිචරයෙ ප්‍රතිපලයකි.මෙ වන විටත් බොහො සෙයින් වි‌‍‌‍යාජ ගිණුම් හා පිටු මෙ සමජ ජාලයට එක් වි හමාරය.ෆෙස්බුක් යනු මෙලෙස එක් ලිපියකින් සාකච්චා කල හෑකි මාතෘකාවක් නොවන නමුත් මෙ ලිපිය ලිවිමට මුල්කම සාධකයක් වුයේ ලංකාව තුල බොහො දෙනා ෆෙස්බුක් භාවිතා කරන්නෙ කුමන සාධකයක් මතද යන සැකය හා ගැටලුව මා සිතට නැගි නිසාය.විශෙෂයෙන්ම මෙ ලිපිය සදහා පුද්ගලිකව මා මුහුන දුන් සිදුවිම් අදාල වුවද දැන්නම් මෙවැනි අත්දැකිම් බොහො සෙයින් සුලභ නිසා එවා සමාන්ය කරුනු බවට පත්ව අැතිවා සෙම බොහො විට එවෑනි අවස්ථා හාස්යජනක වේ.එ වෑනි සිදුවිම් බොහො සෙයින් එකම රටාවක් හා බැදි පවති. ෆ්‍රෙන්ඩ් රික්වෙස් එකක් අැසෙප්ට් කිරිමෙන් පසු බොහො විට ලෑබෑන්නෙ මෙවැනි ප්‍රතිචාරය.

“  හායි...
   ඔයාට කොහොමද?...
   ඔයා මොනාද කරන්නේ? ...
   ඔයා කොහෙද ඉන්නේ? ... “

මෙවෑනි අවස්තාවල ෆ්‍රෙන්ඩ් රික්වෙස් එකක් යනු මන්ගල යොජනාවක් නොවන නිසා මෙවැනි පුද්ගලයන් සමග සුහද ලෙස කතා බහ කලද, මිලග ප්‍රශ්නය වන්නෙ,



“  මම කැමති ඔයව අදුර ගන්න...
   ඔය ස්කයිප් නැද්ද? ...
   වයිබර් ඉන්නවද? ...
   නැත්තන් ෆොන් නොම්බෙර් එක දෙන්න...
   ප්‍රොමිස් මම කරදරයක් වෙන්නෙ නෑ...
   ඔයා අකමැති නම් රින්ග් කට් එකක්වත් දෙන්නෙ නෑ....
   07....................97 මෙ මගෙ නොම්බර් එක.
   ප්ලිස් මාත් එක්ක ටිකක් කතා කරන්න.
   ඔයාට එකෙන් වෑරෑද්දක් වෙන්නෙ නෑ. “

බොහො අය මෙලෙස හැසිරුනද සම හරක්ට ඔවුන්ටම අවෙනික වු හද සසල කරවන සංවෙදි කතවක් ඔවුන් සතුය. ඔවුන් බොහො විට මෙවා එක හා සමාන කතා වේ.

“  නංගි,ඔයව දෑක්කහම පුදුම හැගිමක් හිතට අවෙ...
   ඔයා මන් දන්න කෙනෙක් වගෙමයි...
   එත්...ඔයා නම් කවදාවත් එ වගෙ වෙන්න එපා....
   මෙ ලොකේ හරි කුරිරුයි... “


එලෙසින් තමන් ආදරයෙන් රෑවැට්ටු තරුණියක පිලිබද විස්තර ගෙන හැර දක්වමින් විටෙක මෙ එ තරුණිය යැයි පවසමින් චයාරුප පවා ඉදිරිපත් කරමින් ඔවුන් අවධානය දිනා ගෑනිමට උත්සහ දරයි.තවත් සමහරුන් තමන් බොහො සෙයින් මානසික සිත් තෑවුලට පත්ව ඈති බව පවසමින් තමන්ගෙ දුක ඈසිමටවත් කෙනෙකු නොමෑති බව පවසමින් අවධානය ඉල්ලයි.මොවුන් මෙලෙස හැසිරෙමින් සිතෙ ආදරයක් තිබෙන බව පවසමින් ඉතා හාස්යජනක ලෙස හෑසිරිම සෑබෑවින්ම පිලිකුල් සහගතය. නමුත් විටෙක ෆෙස්බුක් වෙබ් අඩවියෙන් වුවද තම සහකරු හො සහකාරිය මුන ගෑසිය හෑක.නමුත් එ එකිනෙකා තෙරුම් ගනිමින් අවබොදයකින් ඈතිවන බෑද්ම් මිස මෙලෙස ගහෙන් ගෙඩි එන්නා සේ දුටුව ගමන්ම කැමැත්ත ප්‍රකශ කිරිම හා සුන්දර කතා වස්තු මවා පෙන්විම තුලින් සම්බන්දතා ඈති කර ගෑනිමට තෑත් දරන පරපුරක් බිහිවි ඈත්තෙ ලන්කික ජාතියෙ අවාසනාවට විය හෑකිය.මෙවෑනි තත්ත්ව යටතෙ බොහො දෙනෙක් තම නුවණ මෙහෙයවා කටයුතු නොකිරිමෙන් ජිවිතයෙන් පවා වන්දි ගෙවු අවස්ථා මෙත අතිතයෙන්ම උදාහරන ගත හෑකි මුත් එවා මාගෙ අදහට අනුව නැවත නැවත මතක් කර හුවා දෑක්විමට තරම් නොවටින වටිනා ජිවිත සමග කළ අණුවන ක්‍රියා හෙතුවෙන් එවා පිලිබදව මෙහි අන්තර්ගත නොකෙරෙ.
                                                                                          අවසාන වශයෙන් සිතිමට කරුන වන්නෙ වරද සිදුවුයෙ කොතෙනද යන්නයි. ජනතව නව්යකරණය හා තාක්ශණය භාර ගන්නෙ කෙසෙද? විශ්ව ගම්මානයට ඈරයුම් කරන සයිබර් අවකාශය නිවැරදිව භාවිතා කිරිමට සෑවොම එක් වෙමු !

Thursday, May 22, 2014

කහ ලේන්සුව

කහ ලේන්සුව 



කැලිෆෝනියා නගරයේ මීට අවුරුදු ගනනකට කලින් සිදු වූ සත්‍ය සිද්ධියක්.
විශ්ව විද්‍යාලයක මිතුරු මිතුරියන් පිරිසක් බසයකට නැග්ගා විනෝද ගමනක් යාමට. බසයේ පිරිසෙන් වැඩි හරියක් ඔවුන්ගේම අය නිසා විනෝද කතා වලින් සිනාවෙන් අඩුවක් නැතුවම බසය පිරී තිබුනා. මේ බසය ගමනාන්තයට ලගා වෙන්නේ දින තුනකට පසුවයි.
ගමන ඇරඹුනා.
අතර මග නගරයකදී වියපත් මිනිසෙක් බසයට නැගී ජනෙල් කවුලුවක් අසලින් අසුන් ගත්තා. මෙතරම් සතුටින් පිරී ගිය බසය තුළ ඔහු ඔහුගේම ලෝකයක තනි වී කල්පනාවක ගිලී කවුලුවෙන් පිටතම බලා සිටිනවා. මෙලෙසින් උදේ පටන් ගත් ගමන රෑ කෑමට බසය හෝටලයක් අසල නතර කරනවා. සියල්ලන් කෑම ගැනීමට බැස ගියත් අර පුද්ගලයා පමණක් බසයෙන් නොබැස සිටි අයුරින්ම සිටිනවා. දැන් මේ පුද්ගලයා පිරිසේ මාතෘකාව බවට පත්වෙනවා.
පිරිසෙන් එක් තරුණියක් මේ පුද්ගලයා සමග කතා බස් කිරීමට ඉදිරිපත් වෙනවා. ඇය ඔහුටත් කෑම රැගෙන බසයට නැග ඔහු අසලින්ම වාඩිවෙනවා.
මිස්ටර්.. අපි කෑම ටිකක් කාලා ඉමු...
එපා.. බොහාම ස්තූතියි..
ඇය උත්සාහය අත්හැරියේ නැහැ. අවසානයේ ඔහු බීර බදුනක් පානය කිරීමට කැමති වෙනවා.
දෙවෙනි දින රැය උදා වෙද්දී ඔහු තමන් කවුදැයි විස්තරයක් ඇයට කියනවා.
මම මැරි කලේ අවුරුදු විස්සෙදි. ඇය බොහොම ලස්සන තරුණියක්. මම ඇයටත් ඇය මටත් පන වගේ ආදරය කළා.. නමුත් විවාහ වූ දිනයේම අවාසනාවන්ත සිදුවීමක්.. මා නොකළ මිනීමැරුමකට වරදකරුවෙකු කර මාව සිර භාරයට ගත්තා. නඩු විභාගය අවසානයේ සිර දඩුවම අවුරුදු විසි පහකට.
මෙය දෛවයේ සරදමක්. මා හට දඩුවම විදින්නම සිදු වෙනවා. නමුත් මගේ වරදක් නොකල බිරිද?
ඇය මා හමුවන්නට සිර ගෙදරට ආ පළමු දිනයේ මම ඇයට කියා සිටියා ඇය අලුත් ජීවිතයක් ඇරඹිය යුතු බව නමුත් ඇය අඩා වැලපී යන්න ගියා.
දෙවන දින ඈ මා බලන්නට පැමිණි පසු මම ඇයට බැන වැදී එළවා ගත්තා. මට ඕනෙ වුනේ ඇයව මගෙන් දුරස් කරන්නටයි. ඉන් පසු ඈ මා බැලීමට සිර ගෙදරට ආවේ නැහැ. ඈ ලියුමක් එවා තිබුනා. මම පිළිතුරු යැව්වේ නැහැ. දැන් මගේ අවුරුදු විසිපහක සර දඩුවම අවසන් .. ඇය ගැන අවුරුදු විසි පහකින් කිසිම තොරතුරක් නැහැ. නමුත් මම දැන් සතියකට කලින් නිවසේ ලිපිනයට ලියුමක් තැපැල් කළා මම නිදහස් වී ගෙදර එන බව දන්වලා. එය ලැබුනාද නිවස දැන් තිබූ තැන තිබෙනවාද කියා වත් මම දන්නේ නැහැ. මගේ නිවස තිබෙන්නේ මේ බස් පාර අද්දරමයි. නිවස ඉදිරියේ විශාල ඕක් ගසක් තියෙනවා. මම ලියුමේ ලිවුවා. ඇය ගෙදර සිටිනවා නම් මාව බාර ගන්නට පුලුවන් කමක් තිබෙනවානම් ඕක් ගසේ කහ පාට ලේන්සුවක් එල්ලන්නටයි කියා. ලේන්සුවක් ගසේ තිබුනොත් මම බසයෙන් බසිනවා. නැතිනම් කොහේ හෝ ගිහින් ජීවත් වෙන්න බලනවා.
දැන් මේ කතාව මුලු බසයේම මාතෘකාව වී තිබෙනවා.
බසය අර කියූ ඕක් ගස ට ලගා වෙමින් තිබෙනවා. රියදුරා දුර ගනනය කරනවා.
තව කිලෝමීටර දහයයි.. පහයි.. දෙකයි.. තව කිලෝමීටරයයි....
දැන් බසයේ සියලු දෙනා ඕක් ගස ඇතැයි කියූ පැත්තට වී ජනෙල් කවුලු වලින් පිටත බලා සිටිනවා.
අර පුද්ගලයා පමණක් ඒ දෙස නොබලා ඉවත බලා සිටිනවා.
ගනනය කිරීම නවතිනවා. බසයද නවතිනවා. මුලු බසයම නිහඩතාවකින් වැසෙනවා. හුස්මක් ගන්නා හඩක් වත් ඇසෙන්නේ නැහැ..
ඔහු හෙමින් හිස ඔසවා බලනවා.
ඕක් ගස සිය ගනනක් කහ පැහැති ලේන්සු වලින් සරසා තියෙනවා......

තාත්තා

තාත්තා  දෙවන පරිච්ඡේදය   මුළුතැන්ගෙය මුල්ලේ වූ දර ලිප තිබු පෝරණුව තුළට එබී යමක් කරමින් සිටි ටිකිරි මැණිකේ අඩි ශබ්දය ඇසි පිටුපස හැරී බැලීය. ...