ඔයා මාව බඳිනවද

සතුටුයි... ගොඩාක්...  ඇත්තටම දරාගන්න බැරිතරම් සතුටුයි... ඔයා කවදා හරි මෙහෙම කියයි කියලා හිතුවට ඇත්තටම හිතුනේ නැ ඒ සුන්දර මොහොත මෙච්චර ඉක්මනින් උදා වෙයි කියලා... ඔයා තීරණයක් ගත්තා කිවුවහාම ගොඩක් බය හිතුනා... මෙක අහලා කලබල වෙන්න එපා කියලා පුංචි තිගැස්මක් එක්ක ඔයා මාව බය කරා හුගාක්...

"මම ඔයාව බදින්න තීරණය කලා."

මට අදහාගන්න බැරි උනා ඔයා එහෙම කිවුවම...

"අත්තටමද ?"

මට අහන්න පුලුවන් වුනේ එච්චරයි... විහිලු කරනවද හිතුනා ඔයා මට... හැබැහින් නම් වෙන්න බැ. මෙක හීනයක්ද කියලා හිතුනා... වචන ආවේ නැ කතාකරන්න තත්පර ගානක් යනකන්...

"නැ... මම ඇත්තටම කියන්නේ... මම ගොඩක් හොදට හිතලා තීරණය කරේ...."

එතකොට තමයි මට තෙරුණේ මෙක හීනයක් නෙවෙයි කියලා... මෙච්චර කල් හීන පොදි බැදන් පෙරුම් පුරපු ඒ මොහොත උදා උනාම දැනේන සතුට කියලා නිම කරන්න බැ... ඔයාව හුස්මගන්න බැරි තරම් කිටි කිටියේ බදාගෙන ඉබින්න හිතුනා පිස්සුවෙන් වගේ... ඒ තරම් සතුටුයි... දෛවයත් මහා පුදුමාකරයි කියලා හිතුනා... අපි හම්බවෙලා හරියටම අවුරුද්දක් උනා විතරයි... ඒ දවස උදා උන ගමන්ම අද එ දවස කියලා නොදැන ඔයා ඔයාගෙ අදහස කියපු එක...  ඇත්තටම කොයි තරම් දුර අපි ආවද... මට නම් හිතෙන්නේ ඒ තමයි ඔබ මා මුණ ගැස්සවු දෛවය...

උදැසන ලා හිරු කිරණ පිබිදෙද්දි
නුඔ ලගින් අවදිවෙන්න දිනක් උදාන්න
තුරුල් වෙලා නුබෙ මුවට හාදුවක් දෙන්න
කොයි තරම් කාලයක් නම් අප ඉවසුවාද...

නිතැතින් පොරොන්දම් ගැලපේවි අපේ අදහස් සෙම
මාපියො සුභ නැකත් බලාවී හනිකට කැන්දන් යන්නට
සුභ නැකතින් නුඔ පැමිණේවි දගකාරකම් අතහැර
නෙතු සොයාවි මා කොහීදැයි දකිනු රිසියෙන් මානාලියක...

මනාලියක වී මා මුතු මාල හතක් ගෙල රන්දා
නෙතු කතාකරයි කොල කොමල ඉගි මුවින් සිනාසී
නෙතු දහසක් මැද ආල වඩන්නට නෙතු මුණ ගැසෙවි
මුදු මාරු කරාවි හද පිරි සෙනෙහෙ ඉතිරෙන්න...

දැගිලි එක් කර ජය පැන් වඩා අශ්ටක කියාවි
මතු සසර පුරා එකට එක් වන්න පොරොන්දු වේවි
සුභ මංගලම් ගී ගයා සැම සිතින් තුටු වේවි
මාපියන් අත දෙවි පොරුව මතින් නික්ම යන විට...

සුවහසක් පැතුමන් පුරා එක්වී
පියමන් කරාවි කුරුලු ජොඩුවක්
විලසින් නැවුම් විවහක යුවලක්
තනන්නට ආදරය පිරි කැදැල්ලක්...